Bijna op de helft van de eerste maand

13 september 2019 - Granada, Nicaragua

IMG_6628

Op het moment van schrijven zit ik (Peter) op het terrasje van café La Hacienda, tegenover Centro Multicultural. Een zeer prettig etablissement waar ze inmiddels weten dat ik Victoria Classica en Marije Toña drinkt, zodat we het eigenlijk niet anders kunnen noemen dan onze stamkroeg. Het is een tent op een paar minuten lopen van onze Casa Lucia. We hebben er ook een paar keer gegeten met wisselend succes: de burrito pollo en de hamburguesa zijn erg smakelijk, maar de nacho's (die ze hier niet als side-dish, maar als hoofdmaaltijd eten) gun je je kat nog niet (voor zover je nacho's aan je kat zou voeren). Over katten gesproken en van side-dish naar side-story: Marije heeft een groeiend conflict met de huiskat van Casa Lucia. Het beestje doet geen vlieg kwaad, maar wil (net als elke andere kat) graag aangehaald worden en als wij zitten te eten in de keuken, maakt het beestje kenbaar dat het ook wel wat zou lusten. De blikken die Marije de kat toewerpt zouden menig kind huilend naar hun moeder toe doen rennen. Ook de schunnige taal die jegens het schepsel geuit wordt, zal ik hier niet herhalen. Daar is geen woord Spaans bij.. Wanneer de kat opgesloten zit, maar wel door het glas heen kan miauwen, lacht Marije haar toe met een boosaardige glimlach. Dit kon nog wel eens escaleren.. 

De afgelopen dagen Spaans zijn behoorlijk pittig geweest. We leren continu nieuwe vormen van werkwoorden en ook zijn we enigszins bekend met de verleden tijd. Ik zeg bewust 'enigszins bekend' en ik hoop dat ik ook 'vertrouwd' kan schrijven, want dat lijkt nog ver weg. We leren bewust en onbewust veel bij en we merken dat de informele gesprekjes met bijvoorbeeld de ober, de tuinman en de schoonmaakster soepeler verlopen, maar het gaat met kleinere stappen dan dat we zouden willen. Doorzetten nu!

les

Zondag zijn we naar de Masaya Vulcan geweest. Dat was enorm indrukwekkend. We hebben in het oog van een actieve vulkaan gekeken of, zoals Marije het poëtisch zegt: 'Met onze bakkes boven een vulkaan gehangen.' Het kolkende lava was heel gaaf. Helemaal toen de vulkaan ook nog luid begon te boeren. We schrokken even, maar hij bleek het vaker te doen. We mochten maximaal 15 minuten op de plek blijven, voordat we last zouden krijgen van onze luchtwegen door de rook. 

Masaya Vulcan

Het is ontzettend leuk om Granada en haar inwoners, gebouwen en gebruiken, steeds beter te leren kennen. Mensen beginnen ons te herkennen en wij hen. We zijn bijna op de helft van de eerste maand en eigenlijk zijn we er nu al uit dat we ons verblijf hier willen verlengen. Omdat we het belangrijk vinden om een nuttige dagbesteding te hebben, zijn we vandaag gaan praten met de mensen van La Esperanza Granada. Zoals we in ons vorige Blog schreven, is dit een niet-gouvernmentele organisatie die zich hard maakt voor de allerarmste kinderen in de buitenwijken van de stad. Ze krijgen onderwijs aangeboden en er worden activiteiten voor hen georganiseerd. We gaan nog verder in gesprek, maar eigenlijk zijn we al erg enthousiast. We kunnen onze talenten daar optimaal benutten: Peter kan Engelse les gaan geven en Marije kan promotionele video's gaan maken. Dat laatste is hard nodig, want ook deze sector is hard getroffen door de onlusten in het land van vorig jaar. Er zijn tal van protesten geweest waarbij in confrontaties tussen enerzijds de politie en tegenstanders van het regime van Daniel Ortega en anderzijds tussen de protestanten en aanhangers van de het regime van de president, honderden doden en duizenden gewonden zijn gevallen. Nu is het rustig en het zou mooi zijn als, mede door de filmpjes van Marije, vrijwilligers zich weer aandienen om de kinderen die dit zo hard nodig hebben te helpen. Wat ook mooi is aan deze stichting is dat ze lokale leerkrachten, of aspirant leerkrachten, een kleine beurs kunnen aanbieden om les te geven op deze scholen. Ook krijgen ze tegoedbonnen om eten te kopen in de supermarkt. Dit vinden we belangrijk, omdat het op deze manier niet zo is dat Westerse vrijwilligers banen wegkapen voor de neuzen van de lokale bevolking.

Straat Granada

Morgen vertrekken we voor een lang weekend naar Léon. Hier kijken we erg naar uit.

Hasta luego.

Marije en Peter 

Foto’s

5 Reacties

  1. Marije:
    13 september 2019
    Peet, je vergeet te vertellen dat die kat met z’n natte rabiës neus aan mijn wondjes zat te snuffelen!
  2. Yvonne:
    13 september 2019
    Heerlijk om te lezen wat er allemaal gebeurd in het verre Nicaragua. Het is ook zo beeldend geschreven dat je het gewoon voor je ziet. Bv Marije die zo tekeer gaat tegen die kat ha ha. Fijn dat jullie misschien iets kunnen betekenen voor de lokale bevolking. Heel veel plezier het komende weekend lieve schatten en ik zie alweer uit naar jullie volgende blog. Een dikke knuffel uit Woerden.
  3. Thijs:
    13 september 2019
    Ik hoor in m’n hoofd al helemaal wat Marroe naar de arme kat heeft geschreeuwd. Sterkte ermee! En succes met de video’s Mar! Misschien komen wij ook nog wel vakantie vieren daar door de goede promotievideo;-). Liefs Thijs en Woutje
  4. Mieke:
    15 september 2019
    Marije, je bent echt een kind van je vader!! Ik hoor precies wat er allemaal uit komt 😂🤣😂🤣. Maar snuf met rabiës neus aan jou wonden is ook heel niet aardig, zet meteen de toon in de relatie.
    Wat een gave plannen!! Lees ik ook een beetje dat Colombia omgeboekt gaat worden naar Nigaragua? 😜🤪
    😘
  5. Paula:
    20 september 2019
    Lieve Marije en Peter. Het is ons gelukt.Ik kan jullie verhalen nu lezen. Ik ben ook aangemeld, Veel liefs Paula