Panama en Bogotá, Colombia

De eilandengroep Bocas del Toro in Panama was erg mooi en ook de accommodatie was bijzonder. We verbleven is een soort hut (cabaña) en deze hadden we helemaal voor onszelf, inclusief het grootste bed waar we ooit op geslapen hebben. Natuurlijk was er wel wat ongedierte, maar daar moet je niet over zeuren als je in junglegebied bent. 
We hebben een boottocht gemaakt naar diverse eilanden, waar we tussen een stuk of tien springende dolfijnen voeren. Dat was heel gaaf! Ook zagen we luiaarden in bomen en stervissen op de bodem in ondiep water. Halverwege de trip begon het keihard te regenen en we werden kletsnat. We waren onderweg naar een mooi strand op een tropisch eiland, maar de vader van een Zwitsers gezin aan boord wilde niet meer verder. Toen bleek dat hij de enige was, voeren we gewoon door tot groot chagrijn van deze man. Bij het eiland aangekomen stopte het plots met regenen. 

Bocas del Toro was zoals gezegd erg mooi, maar we hebben wel iedere dag een groot deel van de dag flink wat regen gehad. Dat maakte dat we noodgedwongen een groter deel dan gewenst binnen hebben doorgebracht. Omdat het beter uitkwam, hebben we een nacht bijgeboekt, maar dit kon niet in ons huisje, dus we moesten voor de laatste nacht naar twee huisjes verder verhuizen. Daar bleek de WiFi niet te werken (en dat is toch wel handig als het buiten pijpenstelen regent en je wilt Netflixen), dus Peter is 's avonds laat naar ons 'oude huisje' gegaan om daar, als een dief in de nacht, de modem te resetten die op de veranda  hing, terwijl de nieuwe bewoners in het huisje lagen te slapen. Als hij was gesnapt, had hij wel wat uit te leggen. Gelukkig is dat niet gebeurd.. Het had trouwens geen effect: ook dat internet deed het niet.. 
Vanuit Bocas del Toro namen we 's ochtends vroeg een watertaxi naar het vasteland, waar we de bus namen naar Panama City. De reis duurde slechts elf (!) uur. Een andere optie was om een nachtbus te nemen, maar dan zouden we 's ochtends gesloopt aankomen met de dag nog voor ons. Sinds we allebei geen geweldige busslapers zijn, besloten we dus de bus overdag te nemen. De reis verliep prima en tegen de avondschemering kwamen we aan in het machtige Panama Stad. Op het busstation vonden we een taxichauffeur die ons voor een zeer sympathiek tarief (wat nog lager lag dan dat van een Uber) naar ons appartement te brengen. Onderweg waren we stil van het uitzicht van de metropool die ons erg deed denken aan New York City: geweldige wolkenkrabbers en moderne gebouwen met veel glas en diversiteit. We zouden hier een week blijven en hier keken we al erg naar uit!

Bij AirBnB wordt niet altijd duidelijk het adres vermeld en dat bleek hier ook het geval. Na een zoektocht in de straat en na gebeld te hebben met de verhuurder (die niet thuis was), vonden we dan toch het juiste appartement. Het was een bijzonder appartement, wat we deelden met de verhuurder. Nou ja.. ook met zijn broer, z'n neef,  en nog vier andere knapen die daar woonden. De meeste jongens kwamen uit Venezuela. Zoals welbekend is, is de situatie niet echt gemakkelijk daar. In het welvarende Panama-stad proberen ze een beter leven op te bouwen. Verschillende jongens hebben hiervoor een gezin achter moeten laten. 
Het had veel weg van een studentenhuis. Zoals het een beetje studenthuis betaamt, kregen we van één van de jongens direct een biertje wat we opdronken op het balkon met een fenomenaal uitzicht over de stad! 

We hebben die week veel gelopen, veel gezien en vooral genoten van Panama Stad. Ons lievelingsplekje bood een prachtig panorama-perspectief op de skyline. Hier hebben we de zon onder zien gaan, terwijl het langzaam vloed werd en de boten die eerst droog lagen, zagen we langzaam steeds meer op de rivier drijven. 

Een ander hoogtepunt was het Panamakanaal. Deze 81 km lange waterweg uit 1914, heeft een enorme indruk op ons achtergelaten. We waren getuige van een gigantisch containerschip dat door de sluis voer. Hierbij werd de tientonner door zes wagentjes vooruit getakeld om door het tweede deel van de sluis te gaan. Machtig mooi! Bij het kanaal was een museum. Hier leerden we over het belang van het kanaal: als een vrachtschip onder Zuid-Amerika langs zou moeten varen in plaats van door het Panamakanaal, zou dat drie weken langer duren. Ook zagen we de schaduwkant van de waterweg in de vorm van de vele duizenden mensenlevens die verloren zijn gegaan, voornamelijk door tropische ziekten waar destijds geen remedie of preventiemiddel tegen bestond. Als kers op de taart keken we naar een 3d-film over de geschiedenis van het Panamakanaal, waarbij de kalme stem van Morgan Freeman het commentaar leverde.

Na een paar dagen in het studentenhuis, begonnen we toch wel een beetje te balen van een aantal zaken. Zo was het bed niet echt fijn, de keuken een smeerboel (wat doe je met vieze pannen? Afwassen..? Nee joh.. die zet je in de oven!), de badkamer vies (en koude douche) en het beloofde ontbijt lukte ook niet altijd. Als verrassing voor Marije heeft Peter toen een kamer geboekt in een mooi hotel. Dit was een verademing. Daarna konden we er weer drie dagen tegenaan in het studentenkot bij Pannenkoekje (zo noemden we de gastheer, omdat hij een beetje een pannenkoekje was. Hij bedoelde alles heel goed, maar hij was erg onhandig en warrig. Ook wilde hij pannenkoeken voor ons maken, dus vandaar..). 
Op één van de laatste dagen zijn we naar Panama Viejo gegaan. Dit zijn de overblijfselen van wat in de 16e eeuw Panama Stad was, voordat het werd veroverd en verwoest door de Welshman kapitein Morgan tijdens de  oorlog tussen Spanje en Engeland. De vrede was op dat moment echter al getekend, maar dat wist kapitein Morgan niet. Toen hij terugkwam in Engeland werd hij vastgezet en later weer vrijgelaten en zelfs gepromoveerd. Panama Stad was volledig verwoest en moest op een andere plek opnieuw worden opgebouwd. 

De ruïnes waren erg indrukwekkend en door het bijgelegen museum kregen we een goed beeld van de rijke historie van de plek. 
Tot slot nog een letterlijk hoogtepunt van Panama Stad: de rooftopbar! Vanuit het dakterras van een hoog hotel, konden we onder het genot van een zeer duur biertje de stad overzien. Dit was echter niet het hoogste dakterras. Deze eer behoort toe aan de Trump Tower (zal eens niet..) maar door een fout met de Uber die Peter verkeerd besteld had, kwamen we uit bij dit hotel. Helemaal niet erg. Vast net zo mooi.. 

Toen was het tijd om naar Bogotá, Colombia te vliegen! 
Dit is een hele fijne stad met 8 miljoen inwoners op 2600 meter hoogte. We waren aangenaam verrast door het koele klimaat. Dit was een welkome afwisseling na drie maanden alleen op stikhete plekken vertoefd te hebben. De temperatuur schommelt hier op een dag van 10 graden of soms zelfs lager, naar 20 graden of soms zelfs meer. In het zonnetje is het heerlijk warm, maar in ons appartement lopen we soms met een dekentje om. Heel gek!

We vermaken we ons kostelijk. Een klein overzicht van wat we in Bogotá zoal hebben uitgevoerd:
- Spaanse woordjes oefenen met de laptop (Marije; Peter is iets minder gemotiveerd);
- 2,5 uur durende Graffiti-tour door de stad;
 

- Veel musea bezocht, waaronder het Bogotá-museum, het Simon Bolivármuseum, het Goudmuseum (met de grootste goudcollectie ter wereld) en het Botero-museum, met werk van de beroemde schilder en beeldhouwer Fernando Botero die nogal plastiche kunst maakt. Erg vermakelijk;
 

- De berg Monserrat bestegen met de kabelbaan. Vanuit hier heb je een prachtig uitzicht over de enorme stad. Boven op de berg staat een kerk die je vanuit de meeste plekken in de stad kan zien. Terug hebben we gelopen, waarbij Marije bijna haar drone (vroeg verjaardagscadeautje van Peter) is kwijtgeraakt die plotseling werd meegenomen door een heftige windvlaag; 

- Kerkjes bezocht en de kathedraal op het Simon Bolivárplein;   
- Heerlijke restaurantjes en kroegjes met een bezoek vereerd.

Op het moment van schrijven zijn we hier precies twee weken en morgen komen Frederique en Sander ons opzoeken. Hier kijken we al geruime tijd naar uit en morgen is het dan zo ver.. 
We zitten nu in de historische wijk Candaleria. maar met onze gasten zullen we in een andere wijk logeren. Deze omgeving hebben we reeds twee keer bezocht. In de 36 minuten durende autorit werden we slechts door een klein deel van de stad vervoerd, wat aangeeft hoe enorm de stad is. 
Het is een heel ander soort wijk dan waar we nu zitten: veel moderner met veel meer uitgaansgelegenheden en Europese winkels. We zullen Sander en Frederique beide wijken laten zien. We hebben veel ideeën, maar we moeten keuzes gaan maken, want we hebben slechts twee dagen in Bogotá met hen. 
In het volgende Blog kun je lezen hoe het bezoek is geweest en hoe we met z'n vieren het mooie land Colombia verder hebben verkend. 
Tot dan!